آسمون آبيه ... آسمون زخميه
قلب من آبيه ... عشق من تاريکه
قلب من آسمونه ... بارونش خونينه


عاقبت این سکانس پایانی "نفس عمیق" جانم را می‌گیرد!
با آن که پنج شش سالی است این شیفته‌گی و حیرت با من است، تازه دیشب پس از مدهوشی دوباره از دیدنش، فهمیدم که ایرج کریمی عزیز هم آن را از سکانس‌های پایانی استثنایی تاریخ سینما خوانده است.