پس از سال‌ها رها کردن این خانه‌ی قدیمی، حالا که سنم از سی گذشته و دو سال است که از زادگاه و خانواده و دوستان دورم، سرک کشیدن اتفاقی به اینجا و خواندن نوشته‌های چند سال پیش و یادآوری تکه‌های فراموش‌شده‌ای از زندگی‌ام بسیار دلپذیر بود.
.
قالب قدیمی را که مشکلاتی داشت به روز کردم و نوشته‌های معدود وبلاگ دیگرم - تهران-وین - را به اینجا منتقل کردم. می‌خواهم باز سر و سامانی به اینجا دهم، که هر روز که می‌گذرد این حقیقت ملموس‌تر می‌شود که از ما هیچ چیز جز این خاطره‌ها و یادداشت‌ها نمی‌ماند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر