« ... جواني در تو بود، براي تو بود. من زندگي را جواني مي‌خوانم، زندگي مطلق را، زندگي آميخته با نااميدي، عشق و شادي را. هر کس اين سه گل سرخ را در قلب داشته باشد، جواني را در خود، براي خود و با خود دارد.
من همواره تو را با اين سه گل سرخ که در ملايمت حقيقي‌ات پنهان بودند، مي ديدم. عشق قطعا از لحظه تولد در تو بود، همانطور که خواهر کوچکش، شادي. نااميدي قاعدتا با شروع شانزده سالگي‌ات فرا رسيده است. وقتي فهميدي که هيچ گاه پاسخ گويي براي عشق وجود نخواهد داشت.»
.
از کتاب «فراتر از بودن» نوشته «کريستين بوبن»