ديشب فيلم «... مجنون» رو تو تلويزيون ديدم. تا ٢:٣٠ طول کشيد. زمان بچگي ديده بودمش. ولي اين بار واقعاُ لذت بردم. نميدونم چرا همه ما به خاطر اداي روشنفکري زياد رو رسول ملاقلي‌پور حساب نمي‌کنيم. اين آدم در تلخ انديشي خيلي شبيه منه. در زماني که خيلي از کارگردانها در جدي ترين و دردناک ترين لحظات فيلمشون دوست دارن با لودگي يکي از بازيگرا خنده تماشاگر رو دربيارن تا مبادا بهش سخت بگذره، وجود يکي مثل رسول ملاقلي‌پور واقعا غنيمته. اميدوارم هر چي ميگذره تو سبک خاص فيلمسازيش مسلطتر بشه و البته آگاهيش رو هم در مورد مسايلي که بهش مي‌پردازه بيشتر کنه.